ย้อนไปเมื่อราวสมัยรัชกาลที่ 3 ในหลวงได้เห็นต่างประเทศได้ใช้เงินเหรียญ ก็ทรงเห็นว่าเป็นการสะดวกดี จึงทรงมีพระราชดำริ จะทดลองใช้เงินเหรียญ ในส่วนของเงินปลีก แทนการใช้ พวกหอยเบี้ย ซึ่งมีความผันผวนมาก เพราะบางครั้งมีเบี้ยเข้ามามากราคาถูก บางครั้งขาดแคลน "เบี้ยก็อัตราแพง"
สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาประยูรวงศ์ (ดิศ บุนนาค) ได้จ้างให้นาย "หันแตร" (Robert Hunter) พ่อค้าชาวอังกฤษเชื้อสายสก๊อต เป็นชาวยุโรปคนแรกที่เข้ามาตั้งร้านค้าในประเทศไทย เมื่อ พ.ศ. 2368 ต่อมาได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็น หลวงอาวุธวิเศษประเทศพาณิช)
ได้จัดทำเหรียญ กษาปณ์ทองแดงขึ้นมาสองแบบ อย่างละ 500 เหรียญคือ
1)เหรียญช้าง-เมืองไทย
2)เหรียญดอกบัว-เมืองไทย
โดยผลิตจากเนื้อทองแดง ขนาด 23 มิลลิเมตร (พบเนื้อเงินด้วย2-3เหรียญ) โดยที่ ด้านหน้าของเหรียญ เป็นรูปช้าง อีกแบบเป็นรูป ดอกบัว โดยด้านล่างมีระบุปี จุลศักราช ๑๑๙๗ ตรงกับปี พุทธศักราช 2378 ไม่มีระบุราคา ของเหรียญ
ด้านหลัง มีอักษร "เมืองไทย" บนและล่าง มีรูปดวงอาทิตย์ แต่ไม่เป็นที่โปรด จึงไม่ได้นำมาออกใช้ ดังนั้น เหรียญที่โปรดให้ผลิตออกมาเป็นตัวอย่างนี้ ตามหลักก็ควรอยู่เก็บในท้องพระคลังหลวง แต่อย่างไรก็ตาม ก็พบเหรียญนี้ หมุนเวียนให้เห็นบ้างในวงการ นับเป็นเหรียญรุ่นแรกที่จัดทำจากต่างประเทศ (โรงกษาปณ์เมืองกัลกัตตา) เป็นเหรียญที่หายาก และ เป็นเสี้ยวประวัติศาสตร์สำคัญของประเทศไทย